(كَمَنْ هُوَ خالِدٌ فِي النَّارِ وَ سُقُوا ماءً حَمِيماً فَقَطَّعَ أَمْعاءَهُمْ‌) [1]" امعاء" جمع" معى" (بر وزن سعى) و" معا" (بر وزن غنا) به معنى روده است و گاه به تمام آنچه در درون شكم وجود دارد نيز گفته مى‌شود و پاره شدن آنها اشاره به شدت سوزندگى و حرارت اين نوشابه وحشتناك دوزخى است.

نكته‌ها:

1- نهرهاى چهارگانه بهشتى‌

از آيات قرآن مجيد به خوبى استفاده مى‌شود كه در بهشت نهرها و چشمه‌هاى گوناگونى است كه هر كدام داراى فايده و لذتى است كه چهار نمونه آن در آيه فوق آمده و نمونه‌هاى ديگرى نيز در سوره دهر است كه به خواست خدا در تفسير آن خواهد آمد.

تعبير به" انهار" در مورد اين چهار نوع نشان مى‌دهد كه از هر كدام آنها يك نهر نيست بلكه" نهرها" است.

بارها گفته‌ايم نعمت‌هاى بهشتى چيزى نيست كه با الفاظ روزمره زندگى دنيا بتوان در باره آن سخن گفت، اين الفاظ كوچكتر از آن است كه بتواند ترسيم كامل و گويايى از آن بكند، بلكه تنها مى‌تواند شبحى كم رنگ از آن حقايق بزرگ در اذهان ما ترسيم كند.

در آيه مورد بحث به نهرهاى" آب" و" شير" و" شراب طهور" و" عسل" اشاره شده كه ممكن است اولى براى رفع تشنگى است، دومى تغذيه، سومى نشاط، و چهارمى لذت و قوت مى‌آفريند.

[1] باز در تركيب اين جمله بحثهاى زيادى شده و مناسبتر از همه اين است آيه تقديرى دارد و آن چنين است" ا فمن هو خالد الجنة التي هذه صفاته كمن هو خالد فى النار".