پيرو حقند، و به اين ترتيب جنگ، جنگ حق و باطل است، نه وسيله‌اى براى كشورگشايى و توسعه‌طلبى و غارت كردن سرمايه‌هاى ديگران و زورگويى و قلدرى.

و نيز به همين دليل در روايتى كه در تفسير آيات آورديم خوانديم كه آتش جنگ در جامعه انسانى خاموش نمى‌شود مگر آن زمان كه دجالان درهم كوبيده شوند و محيط روى زمين از لوث وجود آنان پاك گردد.

اين نكته قابل توجه است كه در اسلام مساله همزيستى مسالمت‌آميز با پيروان اديان آسمانى ديگر مورد تاكيد قرار داده شده، و در آيات و روايات و فقه اسلامى بحثهاى مشروحى در اين زمينه تحت عنوان" احكام اهل ذمه" آمده است.

اگر اسلام طرفدار تحميل عقيده، و توسل به زور و شمشير براى پيشرفت اهدافش بود قانون اهل ذمه و همزيستى مسالمت‌آميز چه معنى داشت؟

3- احكام اسراى جنگى‌

گفتيم مسلمانان هيچگاه پيش از شكست كامل دشمن در ميدان نبرد نبايد به فكر گرفتن اسيران باشند كارى كه به هر حال خطرات سنگينى در بر دارد.

ولى لحن آيات مورد بحث گواهى مى‌دهد كه بعد از پيروزى بر دشمن بايد بجاى كشتن آنها اقدام به اسارت آنان كرد، لذا مى‌گويد:" هنگامى كه با دشمن روبرو شديد ضربات سنگين خود را بر آنها وارد كنيد".

سپس مى‌افزايد: هنگامى كه به قدر كافى نيروى آنها را درهم كوبيديد به گرفتن و بستن آنها به پردازيد" فَإِذا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقابِ حَتَّى إِذا أَثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثاقَ‌".