و در جستجوى حق بودند، و اگر مى‌بينيم سخنى از كتاب عيسى كه بعد از آن نازل شده به ميان نيامده نه بخاطر چيزى است كه" ابن عباس" گفته كه جن مطلقا از نزول انجيل آگاه نبودند، چرا كه طائفه جن از اخبار آسمانها با خبر بودند چگونه ممكن است از اخبار زمين تا اين حد غافل بمانند؟! بلكه بخاطر اين است كه تورات كتاب اصلى بود كه حتى مسيحيان احكام شرايع خود را از آن گرفته و مى‌گيرند.

كه دو پاداش بزرگ به شما ارزانى مى‌دارد:" گناهانتان را مى‌بخشد، و شما را از عذاب اليم پناه مى‌دهد" (يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَ يُجِرْكُمْ مِنْ عَذابٍ أَلِيمٍ‌) [1] منظور از داعى اللَّه (دعوت كننده الهى) پيامبر اسلام ص است كه آنها را به سوى" اللَّه" رهنمون مى‌شد و از آنجا كه بيشترين ترس و وحشت انسان از گناهان و عذاب دردناك قيامت است امنيت در برابر اين دو امر را مطرح كردند تا بيش از همه جلب توجه كند.

جمعى از مفسران كلمه" من" در" من ذنوبكم" را" زائده" دانسته‌اند كه تاكيدى است بر آمرزش همه گناهان در سايه ايمان.

ولى بعضى آن را" تبعيضيه" و اشاره به آن دسته از گناهانى مى‌دانند كه قبل از ايمان آوردن انجام داده‌اند، يا گناهانى كه جنبه حق اللَّه دارد، و نه حق الناس.

ولى مناسبتر همان است كه" من" زائده و براى تاكيد باشد و آيه شريفه‌

[1]" يجركم" از ماده" ايجار" به معانى مختلفى آمده است، به فرياد رسيدن، نجات دادن از عذاب، و پناه دادن، و حفظ كردن.