نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 21 صفحه : 253
و برترى جويى بود" (فَمَا
اخْتَلَفُوا إِلَّا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْياً بَيْنَهُمْ).
آرى آنها پرچم طغيان برافراشتند، و هر گروهى به جان گروه ديگر افتاد، حتى
عوامل وحدت و انسجام را وسيله اختلاف و تفرقه قرار دادند، و به دنبال آن قدرتشان
به ضعف گرائيد، ستاره عظمتشان افول كرد، حكومت آنها متلاشى شد و در دنيا دربدر
شدند.
بعضى نيز گفتهاند منظور اختلافى است كه آنها بعد از آگاهى كافى از صفات
پيامبر اسلام ص در مورد او داشتند.
قرآن در پايان آيه آنها را با اين عبارت هشدار مىدهد:" پروردگار تو روز
قيامت در ميان آنها در باره آنچه اختلاف نمودند داورى مىكند" (إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فِيما
كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ).
و به اين ترتيب با كفران نعمت و ايجاد اختلاف هم عظمت و قدرت خود را در دنيا
از دست دادند و هم مجازات آخرت را براى خود خريدند.
***
بعد از بيان مواهبى كه خداوند به بنى اسرائيل داده بود و كفران كردند، سخن
از موهبت عظيمى به ميان مىآورد كه به پيامبر اسلام ص و مسلمين ارزانى داشت،
مىفرمايد" سپس ما تو را بر شريعت و مسيرى به سوى آئين حق قرار داديم" (ثُمَّ جَعَلْناكَ عَلى شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ).
" شريعت" به معنى راهى است كه براى رسيدن به آب در كنار نهرهايى كه
سطح آب از ساحل نهر پائينتر است احداث مىكنند، سپس به هر راهى كه انسان را به
مقصد و مقصودش مىرساند اطلاق شده است، بكار گرفتن اين تعبير در مورد آئين حق به
خاطر آن است كه انسان را به سرچشمه وحى و رضايت الهى و سعادت جاويدان كه همچون آب
حيات است مىرساند، اين واژه يك بار در قرآن بكار رفته و تنها در مورد اسلام است.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 21 صفحه : 253