الهى رهايى نمى‌بخشد، و نه اوليائى كه غير از خدا براى خود برگزيدند، و عذاب دردناكى براى آنهاست.

تفسير: واى بر دروغگوى گنهكار!

آيات گذشته نشان مى‌داد كه گروهى هستند كه سخنان الهى با انواع دلائل توحيدى و مواعظ و اندرزها را مى‌شنوند ولى در آنها اثر نمى‌كند.

آيات مورد بحث از اين گروه و عواقب اعمال آنها به طور مشروح سخن مى‌گويد.

نخست مى‌فرمايد:" واى بر هر دروغگوى گنهكار"! (وَيْلٌ لِكُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ‌)" افاك" صيغه مبالغه است، و به معنى كسى است كه بسيار دروغ مى‌گويد، و گاه به كسى كه دروغ بزرگ مى‌گويد هر چند زياد هم نباشد گفته شده.

" اثيم" از ماده" اثم" به معنى مجرم و گنهكار است، و آن نيز معنى مبالغه را مى‌دهد.

از اين آيه به خوبى روشن مى‌شود كه موضعگيرى خصمانه در برابر آيات الهى كار كسانى است كه سر تا پا آلوده گناه و كذب و دروغند، نه پاك نهادان راستگو.

[1]" يَسْمَعُ آياتِ اللَّهِ‌" ممكن است" جمله مستانفه" باشد و يا" وصف" ديگرى براى" كل".