از آنچه گفتيم روشن شد كه منظور از جمله" لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ‌" هدايت يافتن به مقصود و پيدا كردن مناطق مختلف زمين است، هر چند بعضى آن را اشاره به هدايت يافتن در امر توحيد و خداشناسى دانسته‌اند (البته جمع ميان هر دو معنى نيز بى مانع است).

" و به وسيله آن سرزمين مرده‌اى را حيات بخشيديم" (فَأَنْشَرْنا بِهِ بَلْدَةً مَيْتاً).

" و همين گونه كه زمينهاى مرده با نزول باران زنده مى‌شوند شما نيز بعد از مرگ زنده، و از قبرها خارج خواهيد شد" (كَذلِكَ تُخْرَجُونَ‌).

تعبير به" قدر" اشاره لطيفى است به نظام خاصى كه بر نزول باران حكمفرما است به اندازه‌اى مى‌بارد كه مفيد و ثمر بخش است و زيانبار نيست.

درست است كه گاهى سيلابها براه مى‌افتد و زمينهايى را ويران مى‌كند اما اين از حالات استثنايى است و جنبه هشدار دارد، ولى اكثريت قريب باتفاق بارانها سودمند و مفيد و سود بخش است، اصولا پرورش تمام درختان و گياهان و گلها و مزارع پر ثمر از بركت همين نزول به اندازه باران است، و اگر نزول باران نظامى نداشت اينهمه بركات عائد نمى‌شد.

در قسمت دوم آيه روى جمله" انشرنا" كه از ماده" نشور" به معنى گستردن است تكيه شده كه رستاخيز جهان نباتات را مجسم مى‌سازد: زمينهاى خشكيده كه بذرهاى گياهان را همچون اجساد مردگان در قبرها در دل خود پنهان داشته، با نفخه صور" نزول باران" به حركت درمى‌آيند، تكانى مى‌خورند و مردگان گياه سر از خاك برمى‌دارند و محشرى برپا مى‌شود كه خود نمونه‌اى‌