[سوره الشورى (42): آيه 51]

وَ ما كانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلاَّ وَحْياً أَوْ مِنْ وَراءِ حِجابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولاً فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ ما يَشاءُ إِنَّهُ عَلِيٌّ حَكِيمٌ (51)

ترجمه:

51- شايسته هيچ انسانى نيست كه خدا با او سخن بگويد، مگر از طريق وحى، يا از وراء حجاب، يا رسولى مى‌فرستد و به فرمان او آنچه را بخواهد وحى مى‌كند، چرا كه او بلند مقام و حكيم است.

شان نزول:

بعضى از مفسران شان نزولى براى اين آيه ذكر كرده‌اند كه حاصلش چنين است: جمعى از يهود خدمت پيامبر ص آمدند و عرض كردند: چرا تو با خداوند سخن نمى‌گويى؟ و به او نگاه نمى‌كنى؟ اگر پيامبرى همانگونه كه موسى ع با او سخن گفت و به او نگاه كرد تو نيز چنين كن، ما هرگز به تو ايمان نمى‌آوريم مگر اينكه همين كار را انجام دهى، پيامبر ص فرمود: موسى هرگز خدا را نديد، اينجا بود كه آيه فوق نازل شد (و چگونگى ارتباط پيامبران را با خداوند متعال تشريح كرد) [1]

تفسير: طرق ارتباط پيامبران با خداوند

همانگونه كه در آغاز اين سوره گفتيم در اين سوره تكيه خاصى روى‌

[1]" تفسير قرطبى" جلد 8 صفحه 5873