[سوره الشورى (42): آيات 44 تا 46]

وَ مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ وَلِيٍّ مِنْ بَعْدِهِ وَ تَرَى الظَّالِمِينَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذابَ يَقُولُونَ هَلْ إِلى‌ مَرَدٍّ مِنْ سَبِيلٍ (44) وَ تَراهُمْ يُعْرَضُونَ عَلَيْها خاشِعِينَ مِنَ الذُّلِّ يَنْظُرُونَ مِنْ طَرْفٍ خَفِيٍّ وَ قالَ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ الْخاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَ أَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ أَلا إِنَّ الظَّالِمِينَ فِي عَذابٍ مُقِيمٍ (45) وَ ما كانَ لَهُمْ مِنْ أَوْلِياءَ يَنْصُرُونَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ سَبِيلٍ (46)

ترجمه:

44- كسى را كه خدا گمراه كند ولى و ياورى بعد از او نخواهد داشت، و ظالمان را (روز قيامت) مى‌بينى كه وقتى عذاب الهى را مشاهده مى‌كنند، مى‌گويند: آيا راهى به سوى بازگشت (و جبران) وجود دارد؟! 45- و آنها را مى‌بينى كه بر آتش عرضه مى‌شوند در حالى كه از شدت مذلت خاشعند، و زير چشمى (به آن) نگاه مى‌كنند، و كسانى كه ايمان آورده‌اند مى‌گويند زيان كاران واقعى آنها هستند كه خود و خانواده خويش را روز قيامت از دست داده‌اند آگاه باشيد كه ظالمان (امروز) در عذاب دائمند.

46- آنها جز خدا اولياء و ياورانى ندارند كه ياريشان كند، و هر كس را خدا گمراه سازد راه نجاتى براى او نيست.