[سوره الشورى (42): آيات 16 تا 18]

وَ الَّذِينَ يُحَاجُّونَ فِي اللَّهِ مِنْ بَعْدِ ما اسْتُجِيبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ داحِضَةٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ عَلَيْهِمْ غَضَبٌ وَ لَهُمْ عَذابٌ شَدِيدٌ (16) اللَّهُ الَّذِي أَنْزَلَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ وَ الْمِيزانَ وَ ما يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِيبٌ (17) يَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِها وَ الَّذِينَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْها وَ يَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ أَلا إِنَّ الَّذِينَ يُمارُونَ فِي السَّاعَةِ لَفِي ضَلالٍ بَعِيدٍ (18)

ترجمه:

16- آنها كه در باره خدا بعد از پذيرفتن دعوت او، محاجه مى‌كنند دليل آنها نزد پروردگارشان باطل و بى‌اساس است و غضب بر آنها است و عذاب شديد از آن آنها.

17- خداوند كسى است كه كتاب را به حق نازل كرد و ميزان (سنجش حق و باطل) را، اما تو چه مى‌دانى شايد ساعت (قيام قيامت) نزديك باشد.

18- آنها كه به قيامت ايمان ندارند در باره آن شتاب مى‌كنند، ولى آنها كه ايمان آورده‌اند پيوسته با خوف و هراس مراقب آن هستند، و مى‌دانند آن حق است آگاه باشيد آنها كه در قيامت ترديد مى‌كنند در گمراهى عميقى هستند.