بوده و دگرگونى در آن راه ندارد، اين طبيعت زندگى دنيا است، ولى از امتيازات سراى آخرت حل تمام اين اختلافات و رسيدن انسانيت به يكپارچگى كامل است لذا از قيامت تعبير به" يوم الفصل" شده است.

و در آخرين جمله به توضيح حال كسانى مى‌پردازد كه بعد از اين گروه بر سر كار آمدند، گروهى كه عهد پيامبران را درك نكردند، و زمانى چشم گشودند كه نفاق‌افكنان و تفرقه‌اندازان فضاى جامعه بشريت را با اعمال شيطنت‌آميز خود تيره و تار كرده بودند، و آنها نتوانستند به خوبى حق را دريابند.

مى‌فرمايد:" كسانى كه بعد از آنها وارثان كتب آسمانى شدند از آن در شك و ترديدند، شكى توام با بدبينى و سوء ظن"! (وَ إِنَّ الَّذِينَ أُورِثُوا الْكِتابَ مِنْ بَعْدِهِمْ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مُرِيبٍ‌) [1] در حقيقت معنى" ريب" اين قيد را نيز ذكر كرده‌اند: به شكى گفته مى‌شود كه سرانجام بعد پرده از روى آن برداشته شود و به حقيقت تبديل گردد، شايد اين امر اشاره به ظهور پيامبر اسلام ص با دلائل روشن باشد كه آثار شك و ريب را از دلهاى حق‌طلبان زدود.

نكته:

در تفسير على بن ابراهيم از امام صادق ع نقل شده است كه در تفسير آيه‌ شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ‌ فرمود: مخاطب در جمله" أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ‌" امام است، و جمله" لا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ‌" كنايه از امير مؤمنان على ع است‌ [2]

[1] بنا بر اين تفسير كه با جمله‌هاى قبل كاملا هماهنگ است ضمير" بعدهم" به امتهاى نخستين باز مى‌گردد كه به ايجاد تفرقه در مذاهب پرداختند، نه به انبياى مذكور در آيه قبل (دقت كنيد).

[2]" تفسير نور الثقلين" جلد 4 صفحه 567.