3- چند يادآورى در باره روزى بخشى خداوند

الف- معيار گستردگى و تنگى روزى-

هرگز نبايد تصور كرد كه وسعت رزق دليل بر محبت خداوند، و يا تنگى معيشت دليل بر خشم و غضب او است، زيرا خداوند گاه انسان را به وسعت روزى آزمايش مى‌كند، و اموال سرشارى در اختيار او قرار مى‌دهد، و گاه با تنگى معيشت ميزان مقاومت و پايمردى او را روشن مى‌سازد، و آنها را از اين طريق پرورش مى‌دهد.

گاه ثروت زياد مايه بلا و عذاب جان صاحبان آنهاست، و هر گونه آرامش و استراحت را از آنها مى‌گيرد چنان كه قرآن مجيد در آيه 55 سوره توبه مى‌گويد:

فَلا تُعْجِبْكَ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ بِها فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ تَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَ هُمْ كافِرُونَ‌:" فزونى اموال و اولاد آنها تو را در شگفتى فرو نبرد، خدا مى‌خواهد آنان را به اين وسيله در زندگى دنيا مجازات كند و در حال كفر بميرند"! در جاى ديگر مى‌گويد: أَ يَحْسَبُونَ أَنَّما نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مالٍ وَ بَنِينَ نُسارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْراتِ بَلْ لا يَشْعُرُونَ‌:" آيا آنها چنين مى‌پندارند كه اموال و فرزندانى را كه به آنان داده‌ايم براى اين است كه درهاى خيرات را به رويشان بگشائيم، چنين نيست، آنها نمى‌فهمند" (مؤمنون- 55- 56).

ب- تقدير روزى تضادى با تلاشها ندارد-

نبايد از آياتى كه در زمينه تقدير و اندازه‌گيرى روزى به وسيله پروردگار آمده چنين استنباط كرد كه تلاشها و كوششها نقشى در اين زمينه ندارد، و اينها را بهانه تنبلى و فرار از زير بار مسئوليتها و مجاهدتها در مقياس فرد و اجتماع قرار داد، كه اين پندار بر ضد آيات فراوانى از قرآن مجيد است كه سعى و كوشش و تلاش را معيار موفقيتها شمرده است.

هدف اين است كه با تمام تلاشها و كوششها باز به روشنى مى‌بينيم دست‌