" چرا كه تو بر هر چيز توانايى و نسبت به همه چيز دانايى" (إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ‌).

اين آيه كه با" ربنا" شروع شده تقاضاى ملتمسانه حاملان عرش و فرشتگان مقرب خدا است كه براى جلب لطف او بار ديگر روى مقام ربوبيتش تكيه مى‌كنند، و نه تنها نجات از دوزخ را براى مؤمنان خواهانند، بلكه ورود در باغهاى جاويدان بهشت را نيز براى آنها مى‌خواهند، نه تنها براى خودشان بلكه براى پدران و همسران و فرزندانشان كه در خط مكتب آنها بوده‌اند نيز تقاضا مى‌كنند، و از صفات عزت و قدرت او يارى مى‌طلبند.

وعده الهى كه در اين آيات به آن اشاره شده همان وعده‌اى است كه بارها خداوند به وسيله پيامبران به مردم داده است.

تقسيم مؤمنان به دو گروه بيانگر اين واقعيت است كه گروهى در رديف اول قرار دارند، و در پيروى اوامر خداوند كاملا كوشا هستند، اما گروه ديگرى در اين حد نيستند اما به خاطر پيروى نسبى از گروه اول و انتسابشان به آنها نيز مشمول دعاى فرشتگانند.

سپس آنها در چهارمين دعايشان در حق مؤمنان چنين مى‌گويند:" آنها را از بديها نگاهدار كه هر كس را در آن روز از بديها نگاهدارى مشمول رحمتت ساخته‌اى" (وَ قِهِمُ السَّيِّئاتِ وَ مَنْ تَقِ السَّيِّئاتِ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ‌).

و بالآخره دعاى خود را با اين جمله پر معنى پايان مى‌دهند:" اين است رستگارى بزرگ" (وَ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ‌).

چه فوز و نجاتى از اين برتر كه گناهان انسان بخشوده شود، عذاب و بديها از او دور گردد، مشمول رحمت الهى شود، و در بهشت جاويدانش قدم بگذارد و بستگان مورد علاقه‌اش نيز به او ملحق گردند.