مى‌كنيد، و تسبيح و حمد او را مى‌گوئيد، قبل از شما مقرب‌ترين فرشتگان خداوند و حاملان و طواف كنندگان عرش خدا حمد و تسبيحش مى‌گويند.

از سوى ديگر به كفار هشدار مى‌دهد كه ايمان آوردن يا نياوردن شما مهم نيست، خدا نيازى به ايمان كسى ندارد آن قدر فرشتگان او حمد و تسبيحش مى‌گويند كه به تصور نمى‌گنجد، تازه به حمد و تسبيح آنها نيز احتياجى ندارد.

و از سوى سوم به مؤمنان آگاهى مى‌دهد كه شما در اين جهان تنها نيستيد- هر چند در محيط زندگى خود در اقليت باشيد- نيرومندترين قدرتهاى غيبى عالم و حاملان عرش پروردگار پشتيبان شما و دعاگوى شما هستند، پيوسته از خداوند بزرگ مى‌خواهند شما را مشمول عفو و رحمت گسترده‌اش قرار دهد، از خطاهايتان در گذرد، و از عذاب دوزخ نگاهتان دارد.

باز در اين آيه به موضوع" عرش" برخورد مى‌كنيم كه از حاملان و فرشتگانى كه آن را احاطه كرده‌اند نيز سخن به ميان آمده، گرچه در تفسير سوره‌هاى مختلف تا كنون در اين باره سخن گفته‌ايم‌ [1] ولى باز شرحى در اين زمينه در نكات خواهيم داشت.

در آيه بعد در ادامه دعاهاى حاملان عرش در باره مؤمنان مى‌افزايد:

" پروردگارا! آنها را در باغهاى جاويدان بهشت كه به آنها وعده فرموده‌اى داخل كن" (رَبَّنا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدْتَهُمْ‌).

" و همچنين صالحان از پدران و همسران و فرزندان آنها را" (وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ‌) [2]

[1] از جمله در جلد ششم صفحه 204 (ذيل آيه 54 سوره اعراف) و جلد نهم صفحه 25 (ذيل آيه 7 سوره هود) و جلد دوم صفحه 200 (ذيل آيه 255 سوره بقره).

[2] جمله" و من صلح" معطوف است بر ضمير در جمله" و ادخلهم".