به اهداف مقدسش حتى از مرحله عفو و گذشت فراتر رود، و به مقام" دفع سيئه به حسنه" برسد!.

باز در اينجا به مساله" صبر" بر خورد مى‌كنيم كه ريشه همه ملكات فاضله اخلاقى و پيشرفتها و موفقيتهاى مادى و معنوى است‌ [1]

" هر گاه وسوسه‌هايى از شيطان در اين مسير متوجه تو گردد بهوش باش، و در مقابل آن مقاومت كن، خود را به خداوند بسپار، و به سايه لطف او پناه بر، كه او شنونده و آگاه است" (وَ إِمَّا يَنْزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ‌) [2]" نزغ" (بر وزن نزد) به معنى" ورود در كارى به قصد فساد" است، و به همين جهت به وسوسه‌هاى شيطانى" نزغ" گفته مى‌شود.

اين هشدار در واقع به خاطر اين است كه در اين گونه مواقع معمولا خطوراتى از ذهن مى‌گذرد، و يا افراد به اصطلاح مصلحت‌انديش توصيه‌هايى از اين قبيل مى‌كنند.

" مردم را جز با زور نمى‌توان اصلاح كرد"" خون را با خون بايد شست"

[1] جمعى از مفسران جمله" وَ ما يُلَقَّاها إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِيمٍ‌" را اشاره به پاداشهاى بزرگ چنين انسانهاى شريف و پر گذشت در آخرت دانسته‌اند، ولى با توجه به اينكه آيه در صدد بيان مبانى اخلاقى اين عمل بزرگ است تفسير مزبور بعيد به نظر مى‌رسد

[2]" نزغ" در آيه فوق ممكن است همان معنى مصدرى داشته باشد و نيز ممكن است به معنى" اسم فاعل" باشد