در حديث ديگرى از امام صادق از پيامبر اسلام ص آمده است:" آخرين كسى را كه دستور داده مى‌شود به سوى دوزخ ببرند ناگهان به اطراف خود نگاه مى‌كند، خداوند بزرگ دستور مى‌دهد او را برگردانيد، او را بر مى‌گردانند، خطاب مى‌كند:

چرا به اطراف خود نگاه كردى؟ و در انتظار چه فرمانى بودى؟ عرض مى‌كند:

پروردگارا! من در باره تو اينچنين گمان نمى‌كردم، مى‌فرمايد: چه گمان مى‌كردى؟

عرض مى‌كند: گمانم اين بود كه گناهان مرا مى‌بخشى و مرا در بهشت خود جاى مى‌دهى! خداوند مى‌فرمايد:

يا ملائكتى! لا، و عزتى و جلالى و آلايى و علوى و ارتفاع مكانى، ما ظن بى عبدى هذا ساعة من خير قط، و لو ظن بى ساعة من خير ما ودعته بالنار، اجيزوا له كذبه و ادخلوه الجنة!:

" اى فرشتگان من! به عزت و جلال و نعمتها و مقام والايم سوگند، اين بنده‌ام هرگز گمان خير در باره من نبرده، و اگر ساعتى گمان خير برده بود من او را به جهنم نمى‌فرستادم، گرچه او دروغ مى‌گويد ولى با اينحال اظهار حسن ظن او را بپذيريد، و او را به بهشت بريد، سپس پيامبر ص فرمود: هيچ بنده‌اى نيست كه نسبت به خداوند متعال گمان خير ببرد مگر اينكه خدا نزد گمان وى خواهد بود، و اين همان است كه مى‌فرمايد: (وَ ذلِكُمْ ظَنُّكُمُ الَّذِي ظَنَنْتُمْ‌ ...) [1]

2- گواهان در دادگاه قيامت:

هنگامى كه مى‌گوئيم در جهان ديگر همه انسانها محاكمه مى‌شود ممكن است دادگاههايى را همچون دادگاههاى عالم دنيا تداعى كند، كه هر كس با پرونده‌اى كوچك يا بزرگ با شاهدانى همچون شاهدان اين دادگاهها در برابر قضات حاضر مى‌شوند، و سؤال و جوابى صورت مى‌گيرد، و حكم نهايى صادر مى‌شود.

[1] تفسير" على بن ابراهيم" (طبق نقل نور الثقلين جلد 4 صفحه 544)