اين به خاطر آن است كه عرب از وضع آنها آگاهى داشته، و آثار ويرانه‌هاى شهرهاى آنها را با چشم خود ديده بودند، بعلاوه به حكم آنكه يك قوم بيابان گرد بودند از خطرات صاعقه به خوبى آگاهى داشتند.

تعبير" مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ‌" ممكن است اشاره به همان باشد كه در بالا گفتيم يعنى پيامبران الهى از تمام وسائل هدايت و تبليغ استفاده كردند، و از هر درى ممكن بود وارد شدند تا در دل اين سياه‌دلان نفوذ كنند.

و نيز ممكن است اشاره به پيامبرانى باشد كه در زمانهاى مختلف در ميان اين اقوام آمدند و نداى توحيد سر دادند.

اما ببينيم آنها در برابر تلاش عظيم و گسترده اين رسولان الهى چه پاسخى گفتند؟! مى‌فرمايد:" آنها گفتند: اگر پروردگار ما مى‌خواست فرشتگانى نازل مى‌كرد تا دعوت او را به ما ابلاغ كنند نه انسانهايى همانند خود ما" (قالُوا لَوْ شاءَ رَبُّنا لَأَنْزَلَ مَلائِكَةً).

اكنون كه چنين است" ما به طور مسلم به آنچه شما به آن فرستاده شده‌ايد كافريم، و اصلا اينها را از سوى خداوند نمى‌دانيم" (فَإِنَّا بِما أُرْسِلْتُمْ بِهِ كافِرُونَ‌) مفهوم اين سخن آن نيست كه شما رسولان خدائيد و ما به رسالت شما ايمان نمى‌آوريم، بلكه منظور اين است شما اصلا رسالتى نداريد فقط ادعايى بى‌اساس مى‌كنيد و به همين دليل ما تسليم سخنان شما نخواهيم شد (بنا بر اين منظور از جمله" ما ارسلتم به" يا استهزاء و سخريه است و يا مقصود اين است كه طبق ادعاى‌