4- قرآنى كه بشارت دهنده و بيم دهنده است، ولى اكثر آنان رويگردان شدند، لذا چيزى نمى‌شنوند.

5- آنها گفتند: قلبهاى ما در پوششهايى قرار گرفته، و گوشهاى ما سنگين است، و ميان ما و تو حجابى وجود دارد، حالا كه چنين است تو به دنبال عمل خود باش ما هم براى خود عمل مى‌كنيم.

تفسير: باز هم عظمت قرآن‌

در روايات اسلامى آمده است كه رسول خدا ص پيوسته بتهاى مشركان را مذمت مى‌كرد، و قرآن را بر آنها مى‌خواند تا به راه توحيد بازگردند، اما آنها مى‌گفتند: اين شعر محمد ص است، و بعضى مى‌گفتند اين" كهانت" است (كهانت غيب‌گوييهايى بود كه گروهى به ادعاى ارتباط با جنيان داشتند) و بعضى مى‌گفتند اينها خطبه‌هاى زيبايى است كه او مى‌خواند (و نامش را" قرآن" گذاشته است).

روزى" ابو جهل" به" وليد بن مغيره" كه از رجال معروف آنها بود، و عرب در اختلافات خود و در مشكلات از او داورى و نظر خواهى مى‌كرد، گفت: اى" ابا عبد شمس" (ابا عبد شمس كنيه وليد بود) اين هايى را كه محمد ص مى‌گويد:

چيست؟ سحر است؟ يا كهانت است؟ يا خطبه؟

گفت: بگذاريد سخنانش را بشنوم، نزد پيامبر ص آمد در حالى كه در حجر اسماعيل نشسته بود گفت: اى محمد! چيزى از اشعارت را براى من بخوان! فرمود: شعر نيست، بلكه كلام خدا است كه پيامبران و رسولانش را با آن مى‌فرستاده، گفت: هر چه هست بخوان! رسول خدا ص قرائت سوره حم سجده را آغاز كرد، هنگامى كه‌ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ را شنيد مسخره كرد و گفت: مردى در يمامه داريم نامش" رحمن" است، مثل اينكه او را مى‌خوانى!