1- قدرت نمايى ظاهرى كافران‌

كرارا در آيات قرآن با اين سخن روبرو مى‌شويم كه مؤمنان محروم هرگز تصور نكنند امكانات وسيعى كه گاهى در اختيار افراد يا جمعيتهاى ظالم و ستمگر و بى‌ايمان قرار دارد دليل بر سعادت و خوشبختى آنها، و يا نشانه پيروزيشان در پايان كار است.

مخصوصا قرآن براى ابطال اين پندار كه معمولا براى افراد كوته‌بينان فكر پيدا مى‌شود و امكانات مادى افراد را احيانا دليل بر حقانيت معنوى آنها مى‌گيرند تاريخ اقوام پيشين را در برابر افكار مؤمنان و رق مى‌زند، و انگشت روى نمونه‌هاى واضحى مى‌گذارد، همچون قدرتمندان فرعونى در مصر، و نمروديان در بابل، و قوم نوح و عاد و ثمود در عراق و حجاز و شامات، مبادا مؤمنانى كه تهى دست و محرومند احساس كمبود و ضعف كنند و از" كر" و" فر" ظالمان بى‌ايمان مرعوب يا سست شوند.

البته قانون خداوند اين نيست كه هر كس را كار خلافى كرد فورا به سزايش برساند، همانگونه كه در آيه 59 كهف مى‌خوانيم‌ وَ جَعَلْنا لِمَهْلِكِهِمْ مَوْعِداً:

" ما براى نابودى آنها موعدى مقرر داشتيم".

در جاى ديگر مى‌فرمايد: فَمَهِّلِ الْكافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْداً:" اندكى به كافران مهلت ده تا سرانجام كارشان روشن شود" (سوره طارق آيه 17) و در جاى ديگر آمده است: إِنَّما نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدادُوا إِثْماً:" ما به آنها مهلت مى‌دهيم تا بر گناهانشان افزوده شود"! (آل عمران 178).

خلاصه هدف از اين مهلتها يا اتمام حجت بر كافران است، يا آزمايش‌