در آخرين آيه مورد بحث با قاطعيت و صراحت خبر از وقوع قيامت مى‌دهد مى‌گويد:" ساعت (روز قيامت) به طور مسلم خواهد آمد، و شك و ترديدى در آن نيست، ولى اكثر مردم ايمان نمى‌آورند" (إِنَّ السَّاعَةَ لَآتِيَةٌ لا رَيْبَ فِيها وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يُؤْمِنُونَ‌).

كلمه" ان" و" لام" در" لاتية" و جمله" لا ريب فيها" همه تاكيدهاى مكررى است بر محتواى اين جمله كه قيام قيامت است، و از آنجا كه در آيات قرآن دلائل بسيارى براى اين رستاخيز بزرگ اقامه شده در پاره‌اى از موارد بدون ذكر دليل، و به عنوان يك مساله قطعى از آن بحث كرده و مى‌گذرد.

" ساعة" به گفته" راغب" در" مفردات" در اصل به معنى" جزئى از اجزاء زمان" است و از آنجا كه وقوع قيامت و حساب انسانها در آن روز به سرعت انجام مى‌گيرد از آن تعبير به" ساعة" شده است.

اين تعبير دهها بار در قرآن مجيد به همين معنى به كار رفته، منتها گاه در مورد خود قيامت است، و گاه در پايان جهان و مقدمات رستاخيز، و چون هر دو با يكديگر پيوند دارند، و هر دو به صورت ناگهانى رخ مى‌دهند از هر دو تعبير به" ساعة" شده است‌ [1] اما اينكه مى‌گويد:" اكثر مردم ايمان نمى‌آورند" نه به خاطر آن است كه مساله قيام قيامت مطلبى مخفى و مبهم است، بلكه يكى از علل عمده انكار قيامت تمايل به آزادى در بهره‌گيرى بى قيد و شرط از دنيا و هر گونه هوسرانى و هوسبازى است، از اين گذشته آرزوهاى دور و دراز مانع از آن مى‌شود كه انسان به فكر قيامت باشد و نسبت به آن اظهار ايمان كند.

[1] در مورد نامگذارى قيامت به" ساعة" بحث مشروحترى در ذيل آيه 12 سوره روم (جلد 16 صفحه 380) آورده‌ايم‌

تفسير نمونه ؛ ج‌20 ؛ ص143