تفسير: تحريف كنندگان حقايق‌

در ادامه بحثهاى مربوط به خلاف‌كاريهاى يهود و اهل كتاب در اين آيه به بخش ديگرى از كارهاى خلاف آنها اشاره كرده، مى‌فرمايد:" كسانى كه پيمان الهى و سوگندهاى خود را (به نام مقدس او) با بهاى كمى معامله مى‌كنند بهره‌اى در آخرت نخواهند داشت" (إِنَّ الَّذِينَ يَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ أَيْمانِهِمْ ثَمَناً قَلِيلًا أُولئِكَ لا خَلاقَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ).

البته آيه به صورت كلى ذكر شده هر چند شان نزول آن گروهى از علماى اهل كتاب است كه پيمانهاى الهى و سوگندهاى خود را با درآمد مادى ناچيزى مبادله مى‌كردند و قرآن در اين آيه پنج مجازات براى آنها ذكر مى‌كند، نخست همان است كه در قسمت بالا ذكر شد و آن اينكه آنها از مواهب بى پايان عالم ديگر بهره‌اى نخواهند داشت‌ [1] ديگر اينكه" خداوند در قيامت با آنها سخن نخواهد گفت" (و لا يكلمهم اللَّه).

و نيز" نظر لطف خود را در آن روز از آنها بر مى‌گيرد و نگاهى به آنها نمى‌كند" (وَ لا يَنْظُرُ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ) از اين تعبيرات روشن مى‌شود كه خداوند در آن روز (به طور مستقيم يا به وسيله فرشتگان) با بندگان مؤمن خود سخن مى‌گويد، سخنانى كه مايه سرور و خوشحالى آنها است و دليل بر اعتنا و توجه به آنان است و همچنين نظر كردن خداوند به آنان اشاره به توجه و عنايت خاص او است نه نگاه با چشم جسمانى‌

[1]" خلاق" از ماده" خلق" به معنى نصيب و بهره است، به خاطر اينكه انسان آن را به وسيله اخلاق خود به دست مى‌آورد (اشاره به اينكه آنها اخلاق برجسته‌اى نداشته‌اند كه بتواند بهره‌اى براى خود به دست آورند).