[سوره آل‌عمران (3): آيه 77]

إِنَّ الَّذِينَ يَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ أَيْمانِهِمْ ثَمَناً قَلِيلاً أُولئِكَ لا خَلاقَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ وَ لا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ وَ لا يَنْظُرُ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ لا يُزَكِّيهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ (77)

ترجمه:

77- كسانى كه پيمان الهى و سوگندهاى خود (به نام مقدس او) را به بهاى ناچيزى مى‌فروشند، آنها بهره‌اى در آخرت نخواهند داشت، و خداوند با آنها سخن نمى‌گويد و به آنان در قيامت نمى‌نگرد و آنها را (از گناه) پاك نمى‌سازد، و عذاب دردناكى براى آنهاست.

شان نزول:

جمعى از دانشمندان يهود مانند" ابى رافع" و" حى بن اخطب" و" كعب بن اشرف" به هنگامى كه موقعيت اجتماعى خود را در ميان يهود در خطر ديدند كوشش كردند كه نشانه‌هايى كه در تورات در باره آخرين پيامبر وجود داشت و شخصا در نسخى از تورات با دست خود نگاشته بودند تحريف نمايند و حتى سوگند ياد كنند آن جمله‌هاى تحريف شده از ناحيه خدا است! به همين جهت آيه فوق نازل گرديد و شديدا به آنها اخطار كرد.

جمعى از مفسران نيز گفته‌اند كه اين آيه در باره" اشعث بن قيس" نازل گرديد كه به دروغ مى‌خواست زمين ديگرى را تملك كند، هنگامى كه آماده اداى سوگند براى ادعاى خود شد آيه فوق نازل گرديد و در اين هنگام اشعث بن قيس ترسيد و اعتراف به حق كرد و زمين را به صاحبش بازگرداند. [1]

[1] مجمع البيان، ذيل آيه مورد بحث.