" در حالى كه هم در اين جهان و هم در جهان ديگر، آبرومند و با شخصيت و از مقربان (درگاه خدا) خواهد بود" (وَجِيهاً فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ‌).

نكته‌ها:

1- در اين آيه و دو آيه ديگر از" مسيح" به عنوان" كلمه" ياد شده است اين تعبير در كتب عهد جديد نيز ديده مى‌شود.

در باره اينكه چرا به عيسى" كلمه" گفته شده در ميان مفسران سخن بسيار است اما بيشتر به نظر مى‌رسد كه علت آن همان تولد فوق العاده مسيح مى‌باشد كه مشمول" إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَيْئاً أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ‌" [1] است و يا به خاطر اين است كه قبل از تولد، خداوند بشارت او را در كلامى به مادرش داده بود.

و نيز ممكن است علت اين تعبير اين باشد كه" كلمه" در اصطلاح قرآن به معنى مخلوق به كار مى‌رود مانند:" قُلْ لَوْ كانَ الْبَحْرُ مِداداً لِكَلِماتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ كَلِماتُ رَبِّي وَ لَوْ جِئْنا بِمِثْلِهِ مَدَداً" (بگو: اگر درياها به صورت مركب براى نوشتن كلمات پروردگار من شوند آنها تمام مى‌شوند پيش از آنكه كلمات پروردگار من تمام گردد هر چند همانند درياها را بر آن بيفزاييم) [2] در اين آيه منظور از (كلمات خدا) همان مخلوقات او است از آنجا كه مسيح ع يكى از مخلوقات بزرگ خدا بوده است اطلاق كلمه بر او شده كه در ضمن پاسخى به مدعيان الوهيت عيسى نيز بوده باشد.

2- اطلاق" مسيح" به معنى" مسح كننده" يا" مسح شده" بر عيسى ع ممكن است از اين نظر باشد كه او با كشيدن دست بر بدن بيماران غير قابل علاج آنها را به فرمان خدا شفا مى‌داد و چون اين افتخار از آغاز براى او پيش‌بينى شده بود خدا نام‌

[1] سوره يس، آيه 82.

[2] سوره كهف، آيه 109.