عمومى‌ترين و پيچيده‌ترين و در عين حال جالب‌ترين قانونى است كه بر ما حكومت مى‌كند.

براى اين آيه، تفسير ديگرى نيز هست كه با تفسير گذشته، منافاتى ندارد و آن مسئله زندگى و مرگ معنوى است، چه اين كه مى‌بينيم گاهى افراد با ايمان كه" زندگان حقيقى" هستند از افراد بى ايمان كه" مردگان واقعى" محسوب مى‌شوند به وجود مى‌آيند و گاهى به عكس، افراد بى ايمان از افراد با ايمان متولد مى‌شوند.

قرآن زندگى و مرگ معنوى را در آيات متعددى به" كفر" و" ايمان" تعبير كرده است.

مطابق اين تفسير، قرآن مساله به هم ريختن قانون" توارث" را كه بعضى از دانشمندان آن را از قوانين قطعى طبيعت مى‌دانند، اعلام مى‌دارد، زيرا انسان به خاطر داشتن آزادى اراده مانند موجودات بى جان طبيعت نيست كه تحت تاثير اجبارى عوامل مختلف باشد، و اين خود يكى از قدرت‌نمايى‌هاى خدا است كه آثار كفر را از وجود فرزندان كافر (آنها كه مى‌خواهند واقعا مؤمن باشند) مى‌شويد، و آثار ايمان را از وجود فرزندان مؤمن (آنها كه مى‌خواهند واقعا كافر باشند) از بين مى‌برد و اين استقلال اراده، كه حتى مى‌تواند بر زمينه‌هاى مساعد و نامساعد ارثى پيروز گردد از ناحيه اوست.

همين معنى در روايتى از پيامبر اسلام ص به ما رسيده است چنان كه در تفسير (الدر المنثور) از سلمان فارسى نقل شده كه رسول خدا ص در تفسير آيه" تُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ ..." فرمود: يعنى مؤمن را از صلب كافر و كافر را از صلب مؤمن خارج مى‌سازد.

3- جمله" وَ تَرْزُقُ مَنْ تَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ‌" به اصطلاح از قبيل ذكر" عام" بعد از" خاص" است زيرا در جمله‌هاى قبل، نمونه‌هايى از روزيهاى خداوند به بندگان، بيان شده است و در اين جمله مساله، به صورت كلى و عمومى‌تر در تمام مواهب و ارزاق ذكر گرديده يعنى نه تنها عزت و حكومت و حيات و مرگ به دست خدا است‌