در آيه بعد خطاب به پيامبر اسلام ص مى‌فرمايد: خداوندى كه پاينده و قيوم است" قرآن را بر تو فرستاد كه با نشانه‌هاى حق همراه و با نشانه‌هاى كتب آسمانى پيشين، كاملا تطبيق مى‌كند [1] همان خدايى كه تورات و انجيل را پيش از قرآن براى راهنمايى و هدايت بشر نازل كرد" (نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيْهِ وَ أَنْزَلَ التَّوْراةَ وَ الْإِنْجِيلَ مِنْ قَبْلُ هُدىً لِلنَّاسِ‌).

سپس مى‌افزايد" همچنين قرآن را كه حق را از باطل جدا مى‌سازد نازل كرد" (وَ أَنْزَلَ الْفُرْقانَ‌).

و بعد از اتمام حجت و نزول آيات از سوى خداوند و گواهى فطرت و عقل بر صدق دعوت پيامبران، راهى جز مجازات نيست، و لذا در آيه فوق- به دنبال بحثى كه در باره حقانيت پيامبر ص و قرآن مجيد گذشت، مى‌فرمايد:" كسانى كه به آيات خدا كافر شدند كيفر شديدى دارند" (إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآياتِ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ شَدِيدٌ).

و براى اينكه تصور نشود، توانايى خداوند بر تهديداتش جاى ترديد است، مى‌افزايد:" خداوند توانا و صاحب انتقام است" (وَ اللَّهُ عَزِيزٌ ذُو انْتِقامٍ‌). [2]" عزيز" در لغت به معنى هر چيز مشكل غير قابل نفوذ و غالب مى‌باشد. لذا زمينى كه عبور از آن به سختى انجام مى‌گيرد" عزاز" ناميده مى‌شود و نيز هر چيز كه بر اثر كميابى دسترسى به آن مشكل باشد" عزيز" ناميده مى‌شود. همچنين افراد نيرومند و توانا كه غلبه بر آنها" مشكل" يا" غير ممكن" است عزيز هستند و هر كجا كلمه" عزيز" بر خدا اطلاق مى‌شود به همين معنى است يعنى هيچكس قادر بر غلبه بر او و شكست او نيست و همه در برابر اراده و مشيت او محكوم‌اند.

[1] شرح جمله" مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيْهِ‌" را در صفحه 207 جلد اول، ذيل آيه 41 سوره بقره مطالعه فرمائيد.

[2] بعضى از مفسران گفته‌اند كه" ذو" معنى رساترى از" صاحب" دارد، و لذا در صفات خداوند در هيچ مورد، تعبير به صاحب نمى‌بينيم در حالى كه تعبير به" ذو" فراوان است- البحر المحيط، جلد 2 صفحه 379).