بود از نقل آن صرف نظر شد [1] در پايان اين آيه اشاره به عذاب جاويدان شده بود، با اينكه مى‌دانيم چنين عذابى مخصوص كفار است، نه افراد با ايمان گنهكار، گويا اين تعبير اشاره به آن است كه رباخواران كه اصرار بر ربا دارند، ايمان درستى ندارند، چرا كه با اين قانون مسلم الهى كه مخالفت با آن، همچون جنگ با خداوند است به مخالفت برخاستند و يا اينكه رباخوارى مستمر و دائم سبب مى‌شود كه آنها بدون ايمان از دنيا بروند و عاقبتشان تيره و تار گردد.

اين احتمال نيز وجود دارد كه خلود در اينجا مانند آيه 93 سوره نساء كه حكم عذاب جاودان و خلود را در باره قاتلان افراد بى گناه ذكر كرده به معنى مجازات طولانى باشد نه ابدى و جاويدان.

سپس مى‌افزايد:" خداوند هيچ انسان بسيار ناسپاس گنهكار را (كه آن همه بركات انفاق را فراموش كرده و به سراغ آتش سوزان رباخوارى مى‌رود) دوست نمى‌دارد" (وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ كُلَّ كَفَّارٍ أَثِيمٍ‌).

" محق" به معنى نقصان و نابودى تدريجى است، و" ربا" نمو و رشد تدريجى است از آنجا كه رباخوار به وسيله ثروتى كه در دست دارد حاصل دسترنج طبقه زحمتكش را جمع مى‌كند و گاه با اين وسيله به هستى و زندگى آنان خاتمه مى‌دهد

[1] تفسير قرطبى، جلد دوم صفحه 1169. در اينجا چهار تفسير ذكر كرده است. و در مجمع البيان نيز ذيل آيه مورد بحث، احتمالات متعددى ذكر شده است.