باشد كه خداوند دستور انفاق آن را داده است يا به وسيله نذر بر خود واجب كرده باشيد، هر گونه باشد، خدا از تمام جزئيات آن آگاه است و جزاى آن را از خوب و بد به تناسب آن خواهد داد.

و در پايان آيه مى‌فرمايد:" و ظالمان ياورى ندارند" (وَ ما لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصارٍ).

" ظالمان" در اينجا اشاره به ثروت‌اندوزان بخيل و انفاق كنندگان رياكار، و منت‌گذاران و مردم‌آزاران است، كه خداوند آنها را يارى نمى‌كند و انفاقشان نيز در دنيا و آخرت ياورشان نخواهد بود.

يا كسانى كه به خاطر ترك انفاق به محرومان و تهيدستان هم به آنها ظلم كردند و هم به جامعه و هم به خويشتن.

يا كسانى كه انفاقها را در محل شايسته خود به كار نگرفتند زيرا ظلم به معنى وسيع كلمه، به معنى هر گونه كارى است كه در غير مورد خود انجام گيرد، و از آنجا كه منافاتى در ميان اين معانى سه‌گانه نيست ممكن است هر سه در مفهوم آيه جمع باشد.

آرى آنها نه در دنيا يار و ياورى دارند و نه در قيامت شفاعت كننده‌اى و اين خاصيت ظلم و ستم، در هر چهره و به هر شكل است.

ضمنا از اين آيه استفاده مى‌شود كه نذر مشروعيت دارد و بايد به آن عمل كرد. و اين از امورى بوده كه قبل از اسلام وجود داشته، و اسلام بر آن صحه گذاشته است.