خود رسيده‌اند.

آيه مورد بحث به اين پندارها پايان داد و نقشه‌هاى احتمالى آنها را نقش بر آب كرد، و دستور داد اگر آنها در ماههاى حرام دست به اسلحه بردند، مسلمانان در مقابل آنها بايستند، مى‌فرمايد:" ماه حرام در برابر ماه حرام است" (الشَّهْرُ الْحَرامُ بِالشَّهْرِ الْحَرامِ‌).

يعنى اگر دشمنان احترام آن را شكستند و در آن با شما پيكار كردند شما نيز حق داريد مقابله به مثل كنيد.

" زيرا حرمات، قصاص دارد" (وَ الْحُرُماتُ قِصاصٌ‌).

" حرمات" جمع" حرمه" به معنى چيزى است كه بايد آن را حفظ كرد و احترام آن را نگه داشت، و حرم را از اين جهت حرم گفته‌اند كه جاى محترمى است و هتك آن جايز نيست، و اعمال نامشروع و قبيح را از اين جهت حرام مى‌گويند كه ممنوعيت دارد، همان گونه كه در مورد حرم، يا ماه حرام بعضى اعمال ممنوع است.

اين جمله در واقع پاسخ دندان شكنى است به آنها كه اجازه جنگ در ماههاى حرام را به پيغمبر اكرم ص ايراد مى‌گرفتند. يعنى احترام ماه حرام، يا سرزمين مكه حرم امن خدا، در برابر كسانى است كه آن را محترم مى‌شمرند، ولى در برابر كسانى كه احترام آن را زير پا مى‌گذارند رعايت آن لازم نيست، و مسلمانان حق دارند با آنها وارد پيكار شوند، و اين در واقع يك نوع قصاص است، تا ديگر مشركان به فكر سوء استفاده از احترام ماه حرام يا سرزمين محترم مكه نيفتند.

سپس به يك دستور كلى و عمومى كه شامل موضوع مورد بحث نيز مى‌شود، اشاره كرده، مى‌فرمايد:" هر كس به شما تجاوز كند، به مانند آن بر او تجاوز كنيد ولى از خدا به پرهيزيد (و زياده روى ننماييد) و بدانيد خدا با پرهيزكاران است" (فَمَنِ اعْتَدى‌ عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدى‌ عَلَيْكُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ