در اينجا به ابراهيم دستور داده مى‌شود كه براى رسيدن به مطلوبش دست به اقدام عجيبى بزند، آن گونه كه قرآن در ادامه اين آيه، بيان كرده، خداوند فرمود:

" حال كه چنين است چهار نوع از مرغان را انتخاب كن و آنها را (پس از ذبح كردن) قطعه قطعه كن (و در هم بياميز) سپس بر هر كوهى قسمتى از آن را قرار بده، بعد آنها را بخوان به سرعت به سوى تو مى‌آيند" (قالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّيْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَيْكَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلى‌ كُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءاً ثُمَّ ادْعُهُنَّ يَأْتِينَكَ سَعْياً).

اين را ببين" و بدان خداوند توانا و حكيم است" (وَ اعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ‌).

هم تمام ذرات بدن مردگان را به خوبى مى‌شناسد، و هم توانايى بر جمع آنها دارد.

جمله" صرهن" در اصل از ريشه صور (بر وزن غور) گرفته شده كه به معنى" قطع كردن" و" متمايل نمودن" و" بانگ زدن" است، كه از ميان اين سه معنى در اينجا همان معنى نخست منظور است يعنى چهار مرغ انتخاب كن و آنها را ذبح نموده و قطعه قطعه كرده در هم بياميز.

زيرا هدف اين بوده كه نمونه رستاخيز و زنده شدن مردگان را به هنگامى كه اجزاى بدن آنها متلاشى مى‌شود، و هر ذره‌اى به گوشه‌اى مى‌افتد و با ديگر ذرات از بدنهاى ديگر مى‌آميزد، با چشم خود مشاهده كند.

آنها كه جمله" فَصُرْهُنَّ إِلَيْكَ‌" را به معنى مانوس كردن و متمايل كردن مرغان گرفته‌اند، گويا از مفهوم كلمه" جزءا" و همچنين هدف اصلى اين كار، غفلت كرده‌اند.

ابراهيم ع اين كار را كرد، و آنها را صدا زد، در اين هنگام اجزاى پراكنده هر يك از مرغان، جدا و جمع شده و به هم آميختند و زندگى را از سر گرفتند و اين موضوع، به ابراهيم ع نشان داد، كه همين صحنه در مقياس بسيار وسيع‌تر، در رستاخيز انجام خواهد شد.