نخست مى‌فرمايد:" گناهى بر شما نيست اگر زنان را قبل از اينكه با آنها تماس پيدا كنيد (و آميزش جنسى انجام دهيد) و تعيين مهر نمائيد، طلاق دهيد" (لا جُناحَ عَلَيْكُمْ إِنْ طَلَّقْتُمُ النِّساءَ ما لَمْ تَمَسُّوهُنَّ أَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَّ فَرِيضَةً). [1] البته اين در صورتى است كه مرد يا زن و مرد بعد از عقد ازدواج و پيش از عمل زناشويى، متوجه شوند كه به جهاتى نمى‌توانند با هم زندگى كنند، چه بهتر كه در اين موقع با طلاق از هم جدا شوند، زيرا در مراحل بعد كار مشكل‌تر مى‌شود.

و به هر حال اين تعبير، پاسخى است براى آنها كه تصور مى‌كردند طلاق قبل از عمل زناشويى يا قبل از تعيين مهر، صحيح نيست، قرآن مى‌گويد: چنين طلاقى گناهى ندارد و صحيح است (و اى بسا جلو مفاسد بيشترى را بگيرد).

بعضى نيز" جناح" را در اينجا به معنى" مهر" گرفته‌اند كه بر دوش شوهر سنگينى مى‌كند يعنى به هنگام طلاق قبل از عمل زناشويى و تعيين مهر هيچ گونه مهرى بر عهده شما نيست. گر چه بعضى از مفسران‌ [2] شرح زيادى درباره اين تفسير گفته‌اند، ولى به كار بردن كلمه جناح، به معنى مهر مانوس نيست.

بعضى نيز احتمال داده‌اند كه معنى جمله بالا اين است: كه طلاق زنها قبل از آميزش در همه حال جايز است (خواه در حال عادت ماهيانه باشند يا نه) در حالى كه بعد از آميزش حتما بايد در حال پاكى خالى از آميزش باشد [3] اين تفسير بسيار بعيد به نظر مى‌رسد، زيرا با جمله" أَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَّ فَرِيضَةً" سازگار نيست.

سپس به بيان حكم ديگرى در اين رابطه مى‌پردازد و مى‌فرمايد:" در چنين حالى بايد آنها را (با هديه مناسبى) بهره‌مند سازيد" (وَ مَتِّعُوهُنَ‌).

بنا بر اين اگر نه مهرى تعيين شده و نه آميزشى حاصل گشته، شوهر بايد

[1]" مس" در لغت به معنى تماس پيدا كردن و در اينجا كنايه از عمل زناشويى است، و" فريضه" به معنى واجب است و در اينجا منظور، مهر است.

[2] تفسير كبير، جلد 6 صفحه 137.

[3] همان مدرك.