مساله تفاوتهاى روحى و جسمى زن و مرد و تفاوت وظايف آنها است.

ما هر چه را انكار كنيم اين حقيقت را نمى‌توانيم انكار نمائيم كه بين اين دو جنس هم از نظر جسمى و هم از نظر روحى تفاوت زيادى است كه ذكر آنها در كتب مختلف ما را از تكرار آنها بى نياز مى‌سازد و خلاصه همه آنها اين است كه چون زن پايگاه وجود و پيدايش انسان است و رشد نونهالان در دامن او انجام مى‌پذيرد همانطور كه جسما متناسب با حمل و پرورش و تربيت نسلهاى بعد آفريده شده از نظر روحى هم سهم بيشترى از عواطف و احساسات دارد.

با وجود اين اختلافات دامنه‌دار آيا مى‌توان گفت زن و مرد بايد در تمام شؤون همراه يكديگر گام برداشته و در تمام كارها صد در صد مساوى باشند.

مگر نه اين است كه بايد طرفدار عدالت در اجتماع بود آيا عدالت غير از اين است كه هر كس به وظيفه خود پرداخته و از مواهب و مزاياى وجودى خويش بهره‌مند گردد؟

بنا بر اين آيا دخالت دادن زن در كارهايى كه خارج از تناسب روحى و جسمى اوست بر خلاف عدالت نمى‌باشد؟! اينجاست كه مى‌بينيم اسلام در عين طرفدارى از عدالت، مرد را در پاره‌اى از كارهاى اجتماعى كه به خشونت و يا دقت بيشترى نيازمند است، مانند: سرپرستى كانون خانه و ... مقدم داشته و مقام معاونت را به زن واگذار كرده است.

يك" خانه" و يك" اجتماع" هر كدام احتياج به مدير دارند و مساله مديريت در آخرين مرحله خود بايد در يك شخص منتهى گردد، و گرنه كشمكش و هرج و مرج بر قرار خواهد شد.

با اين وضع آيا بهتر است كه مرد براى اين كار نامزد گردد يا زن؟ همه محاسبات دور از تعصب مى‌گويد وضع ساختمانى مرد ايجاب مى‌كند كه مديريت خانواده به عهده او نهاده شود و زن" معاون" او گردد.