در همين جا مطرح شده است.

آيه نخست ماجراى ابراهيم را به اين صورت با ماجراى نوح پيوند مى‌دهد و مى‌فرمايد:" و از پيروان نوح و ابراهيم بود" (وَ إِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لَإِبْراهِيمَ‌).

او در همان خط توحيد و عدل، در همان مسير تقوا و اخلاص كه سنت نوح بود گام بر مى‌داشت، كه انبياء همه مبلغان يك مكتب و استادان يك دانشگاهند، و هر كدام برنامه ديگرى را تداوم مى‌بخشند و تكميل مى‌كنند.

چه تعبير جالبى؟ ابراهيم از شيعيان نوح بود، با اينكه فاصله زمانى زيادى آن دو را از هم جدا مى‌كرد (حدود 2600 سال به گفته بعضى از مفسران) ولى مى‌دانيم در پيوند مكتبى زمان كمترين تاثيرى ندارد [1]

مفسران براى" قلب سليم" تفسيرهاى متعددى بيان كرده‌اند كه هر كدام به يكى از ابعاد اين مساله اشاره مى‌كند.

قلبى كه پاك از شرك باشد.

[1] بعضى از مفسران ضمير" شيعته" را به پيامبر اسلام (ص) برگردانده‌اند، در حالى كه آيات قرآن مى‌گويد: پيامبر اسلام (ص) از آئين ابراهيم پيروى كرد، بعلاوه چنين مرجع ضميرى در آيات قبل و بعد وجود ندارد، شايد تصور كرده‌اند تعبير به شيعه دليل بر افضليت نوح از ابراهيم است در حالى كه قرآن براى ابراهيم شخصيت والاترى قائل شده است، ولى اين تعبير هيچ دلالتى بر اين مساله ندارد بلكه منظور از آن تداوم خط فكرى و مكتبى است كما اينكه افضليت پيامبر اسلام (ص) نسبت به همه پيامبران با پيروى او از مكتب توحيدى ابراهيم منافات ندارد قرآن مى‌گويد: فَبِهُداهُمُ اقْتَدِهْ‌:" اى پيامبر به هدايت انبياى پيشين اقتدا كن (انعام- 90).