" طفق" (به اصطلاح نحويين از افعال مقاربه است و) به معنى آغاز كردن كارى است.

" سوق" جمع" ساق" و" اعناق" جمع" عنق" (گردن) است، و معنى مجموع جمله اين است:" سليمان شروع كرد به مسح كردن و نوازش نمودن گردنها و ساقهاى آنها".

آنچه در بالا در تفسير اين آيات گفته شد موافق چيزى است كه بعضى از مفسران همچون فخر رازى برگزيده‌اند، و در ميان بزرگان شيعه از كلمات عالم نامدار و بزرگوار سيد مرتضى نيز قسمتى از اين تفسير استفاده مى‌شود، چرا كه او در كتاب" تنزيه الانبياء" هنگامى كه مى‌خواهد نسبت‌هاى ناروايى را كه بعضى از مفسران و ارباب حديث به سليمان داده‌اند نفى كند مى‌گويد:

تفسير نمونه ؛ ج‌19 ؛ ص274

چگونه ممكن است خداوند در آغاز اين پيامبر را مورد مدح قرار دهد، سپس بلافاصله كار زشتى به او نسبت دهد كه او مشغول سان ديدن اسبان بود و نماز را فراموش كرد؟ بلكه ظاهر اين است كه علاقه او به آن اسبها نيز به فرمان پروردگار و امر و دستور او بوده است، زيرا خداوند ما را نيز دستور به نگهدارى و پرورش اسب و آماده ساختن آن براى جنگ با دشمنان داده است، چه مانعى دارد كه پيامبر خدا نيز چنين باشد" [1] مرحوم" علامه مجلسى" در كتاب نبوت" بحار الانوار" در تفسير آيات فوق بياناتى دارد كه بعضى از آنها با آنچه در بالا آورديم قريب الافق است‌ [2] به هر حال مطابق اين تفسير نه گناهى از سليمان سر زده، نه هماهنگى آيات بهم مى‌خورد، و نه مشكلى پيش مى‌آيد كه بخواهيم به توجيه آن بپردازيم‌ [3]

[1] تنزيه الانبياء صفحه 93.

[2] بحار الانوار جلد 14 صفحه 104.

[3] طبق اين تفسير ضمير در جمله‌هاى" توارت" و" ردوها" هر دو به اسبهاى تيزرو (الصَّافِناتُ الْجِيادُ) باز مى‌گردد.