نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 19 صفحه : 118
مىفرمايد، اين خود جزا و پاداش بزرگى است، و اين مهمترين مژدهاى بود كه
خداوند به ابراهيم داد، سپس مساله" فدا كردن ذبح عظيم" و" جاودان
ماندن نام و سنت او" و" درود فرستادن خدا بر او" را كه سه موهبت
بزرگ ديگر است مطرح كرده و آن را به عنوان پاداش نيكوكاران معرفى مىكند.
نكتهها:
1- ذبيح اللَّه كيست؟
در اينكه كدام يك از فرزندان ابراهيم (اسماعيل يا اسحاق) به قربانگاه برده شد
و لقب ذبيح اللَّه يافت؟ در ميان مفسران سخت گفتگو است، گروهى" اسحاق"
را" ذبيح" مىدانند، و جمعى" اسماعيل" را، نظر اول را بسيارى
از مفسران اهل سنت و نظر دوم را مفسران شيعه برگزيدهاند.
اما آنچه با ظواهر آيات مختلف قرآن هماهنگ است اين است كه ذبيح"
اسماعيل" بوده است، زيرا:
اولا: در يك جا مىخوانيم: وَ
بَشَّرْناهُ بِإِسْحاقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ:" ما او را بشارت به اسحاق داديم كه پيامبرى بود از صالحان" (صافات
112).
اين تعبير به خوبى نشان مىدهد كه خداوند بشارت به تولد اسحاق را بعد از اين
ماجرا و به خاطر فداكاريهاى ابراهيم به او داد، بنا بر اين ماجراى ذبح مربوط به او
نبود.
بعلاوه هنگامى كه خداوند نبوت كسى را بشارت مىدهد، مفهومش اين است كه زنده
مىماند، و اين با مساله ذبح در كودكى سازگار نيست.
ثانيا: در آيه 71 سوره هود مىخوانيم:
فَبَشَّرْناها بِإِسْحاقَ وَ مِنْ وَراءِ إِسْحاقَ يَعْقُوبَ:" ما او را به تولد اسحاق بشارت داديم و نيز به تولد
يعقوب بعد از اسحاق" اين آيه نشان مىدهد كه ابراهيم مطمئن بود اسحاق مىماند
و فرزندى
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 19 صفحه : 118