اينجا است كه قرآن با يك جمله كوتاه و پر معنى به همه انتظارها پايان داده، مى‌گويد:" در اين هنگام او را ندا داديم كه اى ابراهيم" (وَ نادَيْناهُ أَنْ يا إِبْراهِيمُ‌).

" ما اينگونه نيكوكاران را جزا و پاداش مى‌دهيم" (إِنَّا كَذلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ‌).

هم به آنها توفيق پيروزى در امتحان مى‌دهيم، و هم نمى‌گذاريم فرزند دلبندشان از دست برود، آرى كسى كه سر تا پا تسليم فرمان ما است و نيكى را به حد اعلا رسانده جز اين پاداشى نخواهد داشت.

ذبح كردن فرزند با دست خود، آنهم فرزندى برومند و لايق، براى پدرى كه يك عمر در انتظار چنين فرزندى بوده، كار ساده و آسانى نيست، چگونه مى‌توان دل از چنين فرزندى بركند؟ و از آن بالاتر با نهايت تسليم و رضا بى آنكه خم به ابرو آورد به امتثال اين فرمان بشتابد، و تمام مقدمات را تا آخرين مرحله انجام دهد، بطورى كه از نظر آمادگى‌هاى روانى و عملى چيزى فروگذار نكند؟

و از آن عجيب‌تر تسليم مطلق اين نوجوان در برابر اين فرمان بود، كه با آغوش باز و با اطمينان خاطر به لطف پروردگار و تسليم در برابر اراده او به استقبال ذبح شتافت.

لذا در بعضى از روايات آمده است هنگامى كه اين كار انجام گرفت جبرئيل‌