(از روى اعجاب) صدا زد:" اللَّه اكبر"" اللَّه اكبر"! ...

و فرزند ابراهيم صدا زد:" لا اله الا اللَّه، و اللَّه اكبر! ..." و پدر قهرمان فداكار نيز گفت:" اللَّه اكبر و للَّه الحمد" [1] و اين شبيه تكبيراتى است كه ما روز عيد قربان مى‌گوئيم.

در اينكه عظمت اين ذبح از چه نظر بوده از نظر جسمانى و ظاهرى؟ و يا از جهت اينكه فداى فرزند ابراهيم شد؟ و يا از نظر اينكه براى خدا و در راه خدا بود؟

و يا از اين نظر كه اين قربانى از سوى خدا براى ابراهيم فرستاده شد؟

مفسران گفتگوهاى فراوانى دارند، ولى هيچ مانعى ندارد كه تمام اين جهات در ذبح عظيم جمع، و از ديدگاههاى مختلف داراى عظمت باشد.

يكى از نشانه‌هاى عظمت اين ذبح آن است كه با گذشت زمان سال به سال وسعت بيشترى يافته، و الان در هر سال بيش از يك ميليون به ياد آن ذبح عظيم ذبح مى‌كنند و خاطره‌اش را زنده نگه مى‌دارد.

" فدينا" از ماده" فدا" در اصل به معنى قرار دادن چيزى به عنوان بلاگردان و دفع ضرر از شخص يا چيز ديگر است، لذا مالى را كه براى آزاد كردن اسير مى‌دهند" فديه" مى‌گويند، و نيز كفاره‌اى را كه بعضى از بيماران بجاى روزه مى‌دهند به اين نام ناميده مى‌شود.

[1]" تفسير قرطبى" و" تفسير روح البيان".