چون خداوند على و كبير است هر دستورى مى‌دهد عين واقعيت و هر واقعيتى منطبق بر دستور اوست.

آنچه در بالا گفتيم نزديكترين تفسيرى است كه با جمله‌هاى آيه هماهنگ و منسجم است، در اينجا مفسران تفسيرهاى ديگرى نيز ذكر كرده‌اند و عجب اينكه در بعضى از آنها ارتباط و پيوند صدر و ذيل آيه و قبل و بعد آن به هيچ وجه در نظر گرفته نشده است.

مى‌گويد:" بگو چه كسى شما را از آسمانها و زمين روزى مى‌دهد و بركات آن را در اختيارتان مى‌گذارد"؟! (قُلْ مَنْ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌) بديهى است هيچكس از آنها نمى‌توانستند بگويند اين بتهاى سنگى و چوبى باران را از آسمان نازل مى‌كنند، گياهان را از زمين مى‌رويانند، و منابع ارضى و سماوى را در اختيار ما مى‌گذارند.

جالب اينكه بدون آنكه در انتظار پاسخ آنها باشد بلافاصله مى‌فرمايد:

" بگو اللَّه" (قُلِ اللَّهُ‌).

بگو خداست كه منبع همه اين بركات است، يعنى مطلب به قدرى واضح و روشن است كه نياز به پاسخ طرف ندارد، بلكه سؤال كننده و شنونده با يكديگر همصدا هستند، چرا كه حتى مشركان خداوند را خالق و معطى ارزاق مى‌دانستند، و براى بتها تنها مقام شفاعت قائل بودند.