يك عمر بايد در سفر باشند! 4- هر گاه كسى به وضع آن سرزمين قبل از هجوم سيل عرم و بعد از آن نگاه مى‌كرد باورش نمى‌شد كه اين همان سرزمينى است كه روزى مملو از درختان سر سبز و خرم و پر ميوه بوده كه امروز به شكل بيابانى وحشتناك كه تك تك درختان شوره‌گز و اراك و سدر همچون مسافرانى كه راه را گم كرده و پراكنده شده‌اند در آن به چشم مى‌خورد.

اين صحنه با زبان حال مى‌گويد: سرزمين وجود انسان نيز اينچنين است اگر نيروهاى خلاق او مهار شود و استعدادهاى او به صورت صحيحى مصرف گردد، باغهايى پر طراوت از علم و عمل و فضائل اخلاقى ببار مى‌آورد، اما اگر سد تقوى بشكند، و غرائز به صورت سيلى ويرانگر سرزمين زندگى انسان را زير پوشش خود قرار دهند، جز ويرانه‌اى بى ارزش باقى نخواهد ماند، و گاه يك عامل به ظاهرا كوچك ريشه را تدريجا مى‌زند، و همه چيز را در هم مى‌ريزد، بايد حتى از اين مسائل كوچك ترسيد و بر حذر بود.

5- آخرين سخن كه اشاره به آن را در اينجا لازم مى‌دانيم اين است كه اين ماجراى عجيب بار ديگر اين حقيقت را ثابت مى‌كند كه مرگ انسان در دل زندگى او نهفته شده، و همان چيزى كه يك روز مايه حيات و آبادانى او است روز ديگر ممكن است عامل مرگ و ويرانى گردد.