به گونه‌اى كه براى هر شنونده درسى است بسيار مهم و آموزنده.

مى‌فرمايد: سرزمين آنها را تا آن حد آباد كرديم كه نه تنها شهرهايشان را غرق نعمت ساختيم بلكه" ميان آنها و سرزمينهايى را كه بركت به آن داده بوديم شهرها و آباديهايى آشكار قرار داديم" (وَ جَعَلْنا بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ الْقُرَى الَّتِي بارَكْنا فِيها قُرىً ظاهِرَةً).

در حقيقت در ميان آنها و سرزمين مبارك آباديهاى متصل و زنجيره‌اى وجود داشت، و فاصله اين آباديها به اندازه‌اى كم بود كه از هر يك ديگرى را مى‌ديدند (و اين است معنى" قُرىً ظاهِرَةً"- آباديهاى آشكار).

بعضى از مفسران" قرى ظاهره" را طور ديگرى تفسير كرده‌اند، گفته‌اند:

اشاره به آباديها است كه درست در مسير راه بطور آشكار قرار داشته، و مسافران به خوبى مى‌توانستند در آنها توقف كنند، و يا اينكه اين آباديها بر بالاى بلندى قرار داشته و براى عابرين ظاهر و آشكار بوده.

اما در اينكه منظور از" سرزمينهاى مبارك" كدام منطقه است غالب مفسران آن را به سرزمين شامات (شام و فلسطين و اردن) تفسير كرده‌اند، چرا كه اين تعبير در باره همين سرزمين در آيه اول سوره اسراء و 81 انبياء آمده است.

ولى بعضى از مفسران احتمال داده‌اند كه منظور آباديهاى" صنعاء" يا" مارب" بوده باشد كه هر دو در منطقه يمن واقع شده است، و اين تفسير بعيد نيست زيرا فاصله بين" يمن" كه در جنوبى‌ترين نقطه جزيره عربستان است و با" شامات" كه در شمالى‌ترين نقطه قرار دارد به قدرى زياد است و از بيابانهاى خشك و سوزان پوشيده بوده است كه تفسير آيه به آن بسيار بعيد به نظر مى‌رسد، و در تواريخ نيز نقل نشده است، بعضى نيز احتمال داده‌اند كه منظور از سرزمينهاى مبارك سرزمين" مكه" باشد، كه آن هم بعيد است.

اين از نظر آبادى، ولى از آنجا كه تنها عمران كافى نيست، و شرط مهم‌