نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 18 صفحه : 39
نامگذارى
معابد را به" محراب" اين دانستهاند كه محل محاربه و جنگ با شيطان و
هواى نفس است [1] و يا از" حرب" به معنى لباس است كه در
ميدان جنگ از تن دشمن گرفته مىشود، چرا كه انسان در معبد بايد پوشش افكار دنيوى و
پراكندگى خاطر را از خود بر گيرد [2] به هر حال
اين كاركنان فعال و چابك سليمان معابد بزرگ و باشكوهى كه درخور حكومت الهى و مذهبى
او بود براى او ترتيب مىدادند، تا مردم بتوانند به راحتى به وظائف عبادى خود قيام
كنند.
"
تماثيل" جمع" تمثال" هم به معنى نقش و عكس آمده، و هم مجسمه، در
اينكه اين مجسمهها يا نقشها صورتهاى چه موجوداتى بودند، و به چه منظور سليمان
دستور تهيه آنها را مىداد تفسيرهاى مختلفى شده است:
ممكن است
اينها جنبه تزيينى داشته، همانگونه كه در بناهاى مهم قديم بلكه جديد ما نيز ديده مىشود.
و يا براى
افزودن ابهت به تشكيلات او بوده است، چرا كه نقش پارهاى از حيوانات چون شير در
افكار بسيارى از مردم ابهت آفرين است.
آيا
مجسمهسازى موجودات ذى روح در شريعت سليمان ع مجاز بوده، هر چند در اسلام ممنوع
است؟ يا اينكه مجسمههايى كه براى سليمان مىساختند از جنس غير ذى روح بوده مانند
تمثالهاى درختان و كوهها و خورشيد و ماه و ستارگان؟
و يا فقط
براى او نقش و نگار بر ديوارها مىزدند كه در ظريف كاريهاى آثار باستانى بسيار
ديده مىشود و مىدانيم نقش و نگار هر چه باشد، بر خلاف مجسمه حرام نيست.