" ولى اين حيله‌گريهاى سوء تنها دامان صاحبانش را مى‌گيرد" (و لا يحيق المكر السيئ الا باهله).

جمله" لا يحيق" از ماده" حاق" به معنى" نازل نمى‌شود و اصابت نمى‌كند و احاطه نمى‌يابد" مى‌باشد، اشاره به اينكه حيله‌گريها ممكن است موقتا دامن ديگران را بگيرد، ولى سرانجام به سراغ صاحب آن مى‌آيد، او را در برابر خلق خدا رسوا و بينوا، و در پيشگاه الهى شرمسار مى‌كند، همان سرنوشت شومى كه مشركان مكه پيدا كردند.

در حقيقت اين آيه مى‌گويد: آنها تنها به دورى كردن از اين پيامبر بزرگ الهى قناعت نكردند، بلكه براى ضربه زدن به آن از تمام توان و قدرت خود كمك گرفتند، و انگيزه اصلى آن كبر و غرور و عدم خضوع در مقابل حق بود.

در دنباله آيه اين گروه مستكبر مكار و خيانتكار را با جمله پر معنى و تكان دهنده‌اى تهديد كرده، مى‌گويد:" آيا آنها انتظارى جز اين دارند كه گرفتار همان سرنوشت پيشينيان شوند"؟! (فَهَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِينَ‌) [1] اين جمله كوتاه اشاره‌اى به تمام سرنوشتهاى شوم اقوام گردنكش و طغيان گرى همچون قوم نوح، و عاد، و ثمود، و قوم فرعون است كه هر كدام به بلاى عظيمى گرفتار شدند، و قرآن بارها به گوشه‌هايى از سرنوشت شوم و دردناكشان اشاره كرده، و در اينجا با همين يك جمله كوتاه، تمام آنها را در مقابل چشم اين گروه مجسم مى‌سازد.

سپس براى تاكيد بيشتر مى‌افزايد:" هرگز براى سنت الهى تغيير و تبديلى نمى‌يابى، و هرگز براى سنت الهى دگرگونى نخواهى يافت" (فَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِيلًا وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِيلًا).

[1]" نظر" و" انتظار" چنان كه راغب در مفردات مى‌گويد گاه به يك معنى مى‌آيد.