اسلام نقل كرده‌اند [1] و بسيارى از مفسرين شيعه مانند تفسير" قمى" و" مجمع البيان" و" نور الثقلين" و" صافى" و جمعى از مفسران اهل سنت مانند نويسنده تفسير" روح المعانى" و" روح البيان" و" قرطبى" نيز آن را ذيل آيات مورد بحث آورده‌اند.

مرحوم" علامه مجلسى" روايات متعددى در بحار الانوار از امام باقر ع و پيامبر گرامى اسلام در اين زمينه نقل كرده كه نشان مى‌دهد يكى از مصاديق آيات مورد بحث مساله خروج" سفيانى" به هنگام قيام مهدى ع است كه خداوند آنها را از نزديكترين مكان گرفته و نابود مى‌كند [2] همانگونه كه بارها گفته‌ايم رواياتى كه در تفسير آيات وارد مى‌شود غالبا به ذكر مصداقهاى روشن مى‌پردازد و هرگز دليلى بر محدوديت مفهوم آيات نيست.

آرى با فرا رسيدن مرگ و عذاب استيصال درهاى بازگشت به كلى بسته مى‌شود، و ميان انسان و جبران خلافكاريهاى گذشته گويى سد محكمى ايجاد

[1] تفسير الميزان جلد 16 صفحه 419.

[2] بحار الانوار جلد 52 صفحه 185 به بعد (باب علامات ظهور المهدى من السفيانى و الدجال).

[3] ضمير در" به" به" حق" باز مى‌گردد كه نزديكترين مرجع به آن است، و مى‌دانيم حق در آيات گذشته به معنى" قرآن و محتواى آن و مبدء و معاد و پيامبر اسلام" است.