(ما بِصاحِبِكُمْ مِنْ جِنَّةٍ).

بلكه" او فقط بيم دهنده شما است در برابر عذاب شديد الهى" (إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ لَكُمْ بَيْنَ يَدَيْ عَذابٍ شَدِيدٍ).

كلمات و تعبيرات اين آيه هر كدام اشاره به مطلب مهمى است كه ده نكته آن را ذيلا مى‌آوريم:

1- جمله" اعظكم" (شما را اندرز مى‌دهم) در حقيقت بيانگر اين واقعيت است كه من خير و صلاح شما را در اين سخن در نظر مى‌گيرم نه هيچ مساله ديگر.

2- تعبير به" واحدة" (تنها يك چيز) مخصوصا با تاكيد به وسيله" انما" اشاره گويايى است به اين واقعيت كه ريشه تمام اصلاحات فردى و جمعى به كار انداختن انديشه‌هاست، ما دام كه فكر ملتى در خواب است مورد هجوم دزدان و سارقان دين و ايمان و آزادى و استقلال قرار مى‌گيرند، اما هنگامى كه افكار بيدار شد راه بر آنها بسته مى‌شود.

3- تعبير به" قيام" در اينجا به معنى ايستادن روى دو پا نيست بلكه به معنى آمادگى براى انجام كار است، چرا كه انسان به هنگامى كه روى پاى خود مى‌ايستد آماده براى انجام برنامه‌هاى مختلف زندگى مى‌شود، بنا بر اين انديشه كردن نياز به آمادگى قبلى دارد، كه انگيزه و حركتى در انسان به وجود آيد كه با اراده و تصميم به تفكر بپردازد.

4- تعبير" للَّه" بيانگر اين معنى است كه قيام و آمادگى بايد انگيزه الهى داشته باشد، و تفكرى كه از چنين انگيزه‌اى سرچشمه مى‌گيرد ارزنده است، اصولا اخلاص در كارها و حتى در انديشيدن خميرمايه نجات و سعادت و بركت است.

جالب اينكه ايمان به" اللَّه" در اينجا مسلم گرفته شده بنا بر اين تفكر