بار ديگر از آيه فوق استفاده مى‌شود كه يكى از مهمترين مصداقهاى" ظلم" همان" شرك و كفر" است.

تعبير به عند ربهم اشاره به اين است كه آنها در پيشگاه كسى حاضر مى‌شوند كه مالك و پروردگار آنها بوده، و چه شرمسارى از اين برتر و بالاتر كه انسان نزد كسى احضار گردد كه هرگز به او و فرمانهايش ايمان نياورده در حالى كه تمام وجودش غرق نعمتهاى او بوده است.

" در اين حال" مستضعفين" همان افراد بى خبرى كه چشم و گوش بسته دنباله رو ديگران بوده‌اند به" مستكبرين" يعنى همانها كه راه كبر و غرور و سلطه جويى بر ديگران و دادن خط فكرى شيطانى به آنها را مى‌پيمودند چنين مى‌گويند: اگر شما نبوديد، اگر وسوسه‌هاى فريبنده شيطنت‌آميز شما نبود، ما در صف مؤمنان بوديم" (يَقُولُ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لَوْ لا أَنْتُمْ لَكُنَّا مُؤْمِنِينَ‌).

آنها مى‌خواهند به اين وسيله تمام گناهان خويش را بر گردن اين" مستكبران" بى رحم بيندازند، هر چند در دنيا حاضر نبودند چنين برخورد قاطعى با آنها داشته باشند، چرا كه ضعف و زبونى بر وجودشان چيره شده بود، و حريت خويش را از دست داده بودند، اما اكنون كه آن مفاهيم كاذب كه مستكبران را از آنها جدا مى‌كرد بر باد رفته، و نتائج اعمال همه آشكار گشته، رو در روى آنها مى‌ايستند و با صراحت سخن مى‌گويند و پرخاش مى‌كنند.