از اين روايت به خوبى بر مى‌آيد كه منظور از عدم آگاهى مردم از اين امور پنجگانه تمام خصوصيات آنها است، فى المثل اگر روزى وسائلى در اختيار بشر قرار گيرد- كه هنوز آن روز فرا نرسيده است- و از پسر يا دختر بودن جنين به طور قطع آگاه شوند، باز اين امر مساله‌اى ايجاد نمى‌كند، چرا كه آگاهى از جنين به آن است كه تمام خصوصيات جسمانى، زشتى و زيبايى، سلامت و بيمارى، استعدادهاى درونى، ذوق علمى و فلسفى و ادبى، و ساير صفات و كيفيات روحى را بدانيم، و اين امر براى غير خدا امكان پذير نيست.

همچنين اينكه باران در چه موقع نازل مى‌شود؟ و كدام منطقه را زير پوشش قرار مى‌دهد؟ و دقيقا چه مقدار در دريا و چه مقدار در صحرا و دره و كوه و بيابان مى‌بارد؟ جز خدا كسى نمى‌داند.

در مورد حوادث فردا، و فرداها، و خصوصيات و جزئيات آنها نيز همين گونه است.

و از اينجا پاسخ سؤالى كه غالبا در اينجا مطرح مى‌شود به خوبى روشن مى‌گردد كه مى‌گويند ما در تواريخ و روايات متعددى مى‌خوانيم كه ائمه اهل بيت ع و حتى بعضى از اولياء اللَّه غير از امامان، از مرگ خود خبر دادند، و يا محل دفن خود را بيان كردند، از جمله در حوادث مربوط به كربلا، بارها در روايات خوانده‌ايم كه پيامبر يا امير مؤمنان ع و انبياى سلف كه از وقوع شهادت امام حسين ع و يارانش در اين سرزمين خبر داده‌اند.

و در كتاب اصول كافى بابى در زمينه آگاهى ائمه از زمان وفاتشان ديده مى‌شود.

پاسخ اين است كه: آگاهى بر پاره‌اى از اين امور به صورت علم اجمالى- آنهم از طريق تعليم الهى- هيچ منافاتى با اختصاص علم تفصيلى آنها به ذات پاك خداوند ندارد.

و تازه همانگونه كه گفتيم همين اجمال نيز ذاتى و استقلالى نيست، بلكه‌