جنبه عرضى و تعليمى دارد، و از طريق تعليم الهى است، به مقدارى كه خدا مى‌خواهد و صلاح مى‌داند. [1] لذا در حديثى از امام صادق ع مى‌خوانيم كه يكى از يارانش سؤال كرد:

آيا امام علم غيب مى‌داند؟

قال: لا، و لكن اذا اراد ان يعلم الشي‌ء اعلمه اللَّه ذلك:

" فرمود: نه، امام علم غيب را (ذاتا) نمى‌داند، ولى هنگامى كه اراده كند چيزى را بداند خدا به او تعليم مى‌دهد" [2] در زمينه علم غيب و چگونگى آگاهى انبيا و امامان از آن روايات فراوانى وارد شده كه در ذيل آيات مناسب از آن بحث خواهيم كرد، ولى مسلم است كه در اين ميان علومى وجود دارد كه غير از خدا هيچكس از آن آگاه نيست‌ [3]

خداوندا! چنان فرما كه زرق و برق اين جهان ما را نفريبد و شيطان فريبنده و هواى نفس ما را مغرور نسازد.

بارالها! چنان كن كه همواره از احاطه علمى‌ات به ما آگاه باشيم، و در محضرت آنچه بر خلاف رضاى تو است انجام ندهيم.

پايان سوره لقمان اول مهر ماه 1362 پانزده ذى الحجه 1403

[1]" اصول كافى" جلد اول صفحه 202 باب ان الأئمه يعلمون متى يموتون.

[2]" اصول كافى" جلد اول صفحه 201 باب نادر فيه ذكر الغيب.

[3] در كتاب" اصول كافى" روايات متعددى داريم كه خداوند علمى دارد كه جز او كسى از آن آگاه نيست، و علمى كه به ملائكه و پيامبران و امامان تعليم داده است، جلد اول صفحه 199 باب ان الأئمه (ع) يعلمون جميع العلوم التي خرجت الى الملائكه.