اين دگرگونى يا از نظر رنگ چهره‌ها است كه گاه سرخ و كبود مى‌شود و گاه زرد و پژمرده، و يا از نظر قرار گرفتن بر شعله‌هاى آتش است كه گاه اين سمت صورت آنها بر آتش قرار مى‌گيرد، و گاه سمت ديگر (نعوذ باللَّه).

اينجاست كه فريادهاى حسرت‌بارشان بلند مى‌شود و" مى‌گويند: اى كاش ما خدا و پيامبرش را اطاعت كرده بوديم" (يَقُولُونَ يا لَيْتَنا أَطَعْنَا اللَّهَ وَ أَطَعْنَا الرَّسُولَا).

كه اگر اطاعت مى‌كرديم چنين سرنوشت دردناكى در انتظار ما نبود.

به اين ترتيب" ساده" اشاره به رؤساى بزرگ محيط است و" كبراء" كسانى هستند كه زير نظر آنها به اداره امور مى‌پردازند، و معاون و مشاور آنها محسوب مى‌شوند، در حقيقت اطاعت ساده را به جاى اطاعت خدا قرار داديم و اطاعت كبراء را بجاى اطاعت پيامبران، و لذا گرفتار انواع انحرافات و انواع بدبختيها شديم.

بديهى است معيار" سيادت" و" بزرگى" در ميان آنها همان معيارهاى‌

[1] الف در" الرسولا" و همچنين" السبيلا" (با توجه به اينكه هرگز تنوين با الف و لام جمع نمى‌شود)" الف اطلاق" و براى هماهنگى آخر آيه‌هاست.