ساختن ديگران است، و اصل" ارجاف" به معنى اضطراب و تزلزل است، و از آنجا كه شايعات باطل ايجاد اضطراب عمومى مى‌كند اين واژه به آن اطلاق شده است.

" نغرينك" از ماده" اغراء" به معنى دعوت به انجام كار ياد گرفتن چيزى توأم با تشويق و تحريض است.

از لحن آيه چنين استفاده مى‌شود كه سه گروه در مدينه مشغول خرابكارى بودند، هر كدام به نحوى اغراض شوم خود را پياده مى‌كردند، و اين به صورت يك برنامه و جريان در آمده بود و جنبه شخصى و فردى نداشت.

نخست" منافقين" بودند كه با توطئه‌هاى ضد اسلامى براى براندازى اسلام مى‌كوشيدند.

دوم اراذل و اوباش كه قرآن از آنها تعبير به بيماردلان كرده (الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ‌) همانگونه كه اين تعبير در آيه 32 همين سوره احزاب در مورد افراد هوسباز و شهوتران نيز آمده است‌ فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ‌:" اى همسران پيامبر هنگامى كه سخن مى‌گوئيد با نرمش سخن مگوييد مبادا بيماردلان در شما طمع كنند".

گروه سوم كسانى بودند كه پخش شايعات در مدينه مخصوصا به هنگامى كه پيامبر ص و ارتش اسلام به غزوات مى‌رفتند به تضعيف روحيه بازماندگان مى‌پرداختند، و خبرهاى دروغين از شكست پيامبر ص و مؤمنين مى‌دادند، و به گفته بعضى از مفسران اين گروه همان يهود بودند.

و به اين ترتيب هر سه گروه را قرآن مورد تهديد شديد قرار داده است.

اين احتمال نيز در تفسير آيه وجود دارد كه برنامه‌هاى تخريبى سه گانه فوق همگى كار منافقان بوده و جدا ساختن آنها از يكديگر جداسازى اوصاف است نه اشخاص.