عظيم او مى‌سازد. سپس مى‌گويد:" توصيه كردم كه هم شكر مرا بجاى آور و هم شكر پدر و مادرت را" (أَنِ اشْكُرْ لِي وَ لِوالِدَيْكَ‌).

شكر مرا بجا آور كه خالق و منعم اصلى توام و چنين پدر و مادر مهربانى به تو داده‌ام و هم شكر پدر و مادرت را كه واسطه اين فيض و عهده دار انتقال نعمتهاى من به تو مى‌باشند.

و چقدر جالب و پر معنى است كه شكر پدر و مادر درست در كنار شكر خدا قرار گرفته.

و در پايان آيه با لحنى كه خالى از تهديد و عتاب نيست مى‌فرمايد:" بازگشت همه شما به سوى من است" (الى المصير).

آرى اگر در اينجا كوتاهى كنيد در آنجا تمام اين حقوق و زحمات و خدمات مورد بررسى قرار مى‌گيرد و مو به مو حساب مى‌شود، بايد از عهده حساب الهى در مورد شكر نعمتهايش، و همچنين در مورد شكر نعمت وجود پدر و مادر و عواطف پاك و بى آلايش آنها بر آئيد.

بعضى از مفسران در اينجا به نكته‌اى توجه كرده‌اند كه در قرآن مجيد تاكيد بر رعايت حقوق پدر و مادر كرارا آمده است، اما سفارش نسبت به فرزندان كمتر ديده مى‌شود (جز در مورد نهى از كشتن فرزندان كه يك عادت شوم و زشت استثنايى در عصر جاهليت بوده است).

اين به خاطر آن است كه پدر و مادر به حكم عواطف نيرومندشان كمتر ممكن است فرزندان را به دست فراموشى بسپارند، در حالى كه زياد ديده شده است كه فرزندان، پدر و مادر را مخصوصا به هنگام پيرى و از كار افتادگى فراموش مى‌كنند، و اين دردناكترين حالت براى آنها و بدترين ناشكرى براى فرزندان‌