محسوب مى‌شود [1]

هرگز نبايد رابطه انسان و پدر و مادرش، مقدم بر رابطه او با خدا باشد، و هرگز نبايد عواطف خويشاوندى حاكم بر اعتقاد مكتبى او گردد.

تعبير به" جاهداك" اشاره به اين است كه پدر و مادر گاه به گمان اينكه سعادت فرزند را مى‌خواهند، تلاش و كوشش مى‌كنند كه او را به عقيده انحرافى خود بكشانند، و اين در مورد همه پدران و مادران ديده مى‌شود.

وظيفه فرزندان اين است كه هرگز در برابر اين فشارها تسليم نشوند، و استقلال فكرى خود را حفظ كرده، عقيده توحيد را با هيچ چيز معاوضه نكنند.

ضمنا جمله" ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ‌" (چيزى كه به آن علم و آگاهى ندارى) اشاره به اين است كه اگر فرضا دلائل بطلان شرك را ناديده بگيريم، حد اقل دليلى بر اثبات آن نيست، و هيچ شخص بهانه جويى نيز نمى‌تواند دليلى بر اثبات شرك اقامه كند.

از اين گذشته اگر شرك حقيقتى داشت، بايد دليلى بر اثبات آن وجود داشته باشد، و چون دليلى بر اثبات آن نيست خود دليلى بر بطلان آن مى‌باشد.

باز از آنجا كه ممكن است، اين فرمان، اين توهم را به وجود آورد كه در برابر پدر و مادر مشرك، بايد شدت عمل و بى حرمتى به خرج داد، بلا فاصله‌

[1]" تفسير فى ظلال" جلد 6 ص 484.