سرانجام ششمين و آخرين حكم را در زمينه حرمت ازدواج با همسران پيامبر بعد از او چنين بيان مى‌كند:" شما هرگز حق نداريد كه همسران او را بعد از او به همسرى خويش در آوريد كه اين كار در نزد خدا عظيم است" (وَ لا أَنْ تَنْكِحُوا أَزْواجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَداً إِنَّ ذلِكُمْ كانَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيماً).

در اينجا سؤالى پيش مى‌آيد كه چگونه خداوند همسران پيامبر ص را كه بعضى به هنگام وفات او نسبتا جوان بودند از حق انتخاب همسر محروم ساخته است؟

پاسخ اين سؤال با توجه به فلسفه اين تحريم روشن است.

زيرا اولا چنان كه از شان نزول آيه دانستيم، بعضى به عنوان انتقام‌جويى و توهين به ساحت مقدس پيامبر ص چنين تصميمى را گرفته بودند و از اين راه مى‌خواستند ضربه‌اى بر حيثيت آن حضرت وارد كنند.

ثانيا اگر اين مساله مجاز بود جمعى به عنوان اينكه همسر پيامبر ص را بعد از او در اختيار خود گرفته‌اند ممكن بود اين كار را وسيله سوء استفاده قرار دهند، و به اين بهانه موقعيت اجتماعى براى خويش دست و پا كنند، و يا به عنوان اينكه آگاهى خاص از درون خانه پيامبر ص و تعليمات و مكتب او دارند به تحريف اسلام پردازند، و يا منافقين مطالبى را از اين طريق در ميان مردم نشر دهند كه مخالف مقام پيامبر باشد (دقت كنيد).

اين خطر هنگامى ملموس‌تر مى‌شود كه بدانيم گروهى خود را براى اين كار آماده ساخته بودند بعضى آن را به زبان آورده و بعضى شايد تنها در دل داشتند.

از جمله كسانى را كه بعضى از مفسران اهل سنت در اينجا نام برده‌اند طلحه است‌ [1]

[1] تفسير قرطبى جلد 8 صفحه 5310.